Daha gülmeyi bilmiyor
Kırk günlük henüz
Onu getiren melekler
Minnacık ayağını gıdıklayınca;
Tebessümü ondan…

Doğuda şehit düşmüş bir askerin adaşı
Aktütün de şehit olmuş babası
Daha kırk günlük sebi
Sormayacak mı bir gün annesine
Anne;
Baba ne demek
Benim babam nerde?
Minik nurlu gözleri bilmiyor
Henüz gülmeyi ağlamayı
Bakıyor sadece

Türkiye ondan öğrendi ağlamamayı
Artık ağıt yakmayacak şehitlerine
O Türkiye nin geleceği
MERT bebek…

O dünya güzeli bir çocuk
On yaşında henüz
Aktütün köyünde yaşıyor
Onlarca çocuktan yalnız birisi
Göz yaşlarını silerek
Yaklaşıp kameralara Ülkeye sesleniyor

“Kalem defter,öğretmen istiyoruz
Vazgeçtik çocukluğumuzdan
Okumak,sadece okumak istiyoruz” diyor
Çocuk yüreğinin isyanları
Yaşlar biriktirmiş gözlerine
“Duyun bizi”diyor
Elinde makineli mermisi
Havan artığı parçalar
Şarapneller
Ve nasıl tertemiz ağlıyor
“Biz kalem defter istiyoruz” diyor…
Top sesleri arasında
Mermilerin ışığı altında
Aktütün köyünde yaşıyor
Bizim ÇİÇEK kız….


Bizimdir Mert bebek
Hiçbir şey bilmeyen kırk günlük ömrü
Geleceği,yarını bizimdir.
Artvin-Borçka’lı
MERT bebek…

Bizimdir Çiçek kız
Çocuk yüreğindeki sevgi
Gözlerindeki ürkek bakışlar
Çaresizliği,hayalleri düşü bizimdir.
O artık kızımızdır
Geleceği yarını bizimdir
Adı gibi yüreği temiz
Şemdinli-Aktütün’lü
ÇİÇEK kız….



8 ekim 2008 çamlıdere/ankara