Papatyam!
Aslında yazmayı beceremiyorum ama yine de yazıyorum
İstiyorum ki benden sana bir şeyler kalsın
Unutmak istemiyorum
Evet, seni unutmak istemiyorum
O kahverengi gözlerini, gülüşünü, kokunu
Tenini unutmak istemiyorum
Seni sınıfta ilk gördüğümde
Nasıl da çocuklar gibi sevinmiştim
Hani Hababam sınıfı dediğimiz 6-Edebiyat-A
Birlikte okuduğum arkadaşlarım liseden mezun oldu
Ben de sizin döneme kalmıştım
İçim bu yüzden buruktu
Ve özellikle de Edebiyat hocamıza kırgındım
Adamla sene boyunca konuşmadım
Ona nefret dolu gözlerle baktım, o da farkındaydı
Ama bana verdiği sözü tutamamanın ezikliği ile
Yüzüme bakamadı, utanmıştı belli ki
Ama seni görünce içimdeki burukluk gitti
İçimden, iyi ki de sınıfta kalmışım, dedim
Birkaç yıldır uzaktan sevdiğim ve takip ettiğim sen
Artık benim sınıf arkadaşımdın
Gerçek arkadaşlık zordur bilirim
Bazen seçim yapmak zorunda kalırsın
Ama bu seçimi, benim için kader yaptı
Artık seninle arkadaştım ve konuşabilecektim
En önemlisi, sen de benim farkıma varacak
Belki de beni sevecektin
Sen ilk başlarda farkıma varmasan da
Başka kızlar çoktan farkıma varmış
Aşkını ilan eden bile olmuştu
Ama benim gözlerim onları hiçbir zaman görmedi
Seslerini duymadı, çünkü sen vardın, yalnız sen
İyi ki de vardın ve seni sevdim…