Cennetin yolunda dikenler çoktur
Çilesiz cennete giden hiç yoktur
Nâr’a düşenlerin geneli toktur
Farz ile sünnet-i böler, kırparız
Cennet ister yanlış yola saparız.

Dünya baldan tatlı acı bir yemiş
Her gelen saldırmış, bu benim demiş
Yiyenler doymamış, doyan gülmemiş
Er yada geç görür gerçeği insan
Can Mevlâ’ya ait, toprağa posan.

Kalpler huzur bulmaz her an tasalı
Uyutur kalpleri bir âşk masalı
İnsanoğlu keser bindiği dalı
Eninde-sonunda beklenen olur
Ve avcı avını mutlaka bulur.

Gönüller uykuda, gözler faltaşı
Arzular gönüle kurmuş bağdaşı
Şeytan nefis ile yol arkadaşı
Azrail almaya gelince canı
Nerde bırakmıştım, dersin imânı.

Çölde vurgun yedin, deryalar serap
Dünya gitti elden, ahiret harap
"Sen benimsin" diye bekliyor tûrab
Rüzgârın önünde salınır yaprak
Her yaprağın sonu şu kara toprak.

Hicranî, Mevlâ’dan umudu kesme
Haksıza haksız de, sesini kısma
Boynunu vursalar "ALLAH" de susma
İmân müslümanın zırhı, kalkanı
Mevlâ’dır mü’min’in sahip çıkanı...

Nûriye Akyol
27/8/2022

Görsel alıntıdır.