Adını yüreğime kazıyarak sakladım
Unutmayı unuttum, ömrümce yasakladım.

Ne yapmalıyım bilsem? Sağır, dilsiz, âmâyım
Eteklerinde senin bir dikişsiz yamayım.

Cümle caddeler öksüz, bütün sokaklar yetim
Hüzne bulanmış masal eldeki tek servetim.

Ardından gözyaşları doldurdu nehirleri
Güneş kayboldu, mehtap terketti şehirleri

Bir ceylan bakış kaldı gözümdeki resimde
Kulağımda bir şarkı ve bir matem sesimde

Kurumuş bir çeşmenin fırlatarak tasını
Tutacağım ömrümce inleyerek yasını

Kol kırıldı ne çare, gel gör ki yensiz kaldı
Çareler yapayalnız, umutlar sensiz kaldı.

Kurudu ellerinden uzaktaki çiçekler
Bütün yemişler acı ve zehir içecekler

Kırkikinci baharda taşları ayıkladım
Bin asır gece gündüz ismini sayıkladım…

İçimde beni boğan kapkaranlık bir el var
Yıkıldı köprülerim boz bulanık bir sel var

İniltiler yükselir her gece düşlerimden
Eser kalmadı artık eski gülüşlerimden

Akbabalar bekliyor şehrin girişlerini
Ruhum beynime düşman kırdım kirişlerini

Onbeş yılım kaybolmuş bir tilki yatağında
Aslanlar başka köyün hep başka batağında

Kervanlar beni taşır uzaklara her gece
Ellerimle düşerim tuzaklara her gece

Her gece peşindeyim şu sahipsiz izlerin
Ve her sabah kokusu şu dipsiz denizlerin

2008