Papatyam!
Kirpik uçlarında kırgın gözyaşlarım
O halde neden gezinsin gönül kıyılarımda?
Durgun sularında aşkımı sektirirsin
İçimde çalan sensizlik ıslığı
Peşine takılıp kalbimin ortasından vurduğun o güne ne dersin?
Hiç yanmaz mı yüreğin?
Yoksa kıpkırmızı akan kanla sunmaya mı geldin?
Şimdi vişneçürüğüne çalan oldu çaresizliğim
Ben ise seni, açık denizlere uğurlayalı çok oldu
Bir liman bulursan sığınacak
Gözyaşlarımda öp beni!
Yüreğimin kanayan yaraları var içinde
Omuzlarımdan tut beni!
Yılların ağır yükü var üzerimde
Ne olur, ellerinle at, atta kurtar beni!
Asla bana, hoşça kal deme!
Gidip de dönmeyenlerim var benim
Sen yüreğinde sev beni!
Terk edilmiş bir yetim gibi sevgiye aç yüreğim
Aşkına hasret yıllarım var, bil istedim
Unutma, bir avuç kül bıraktın ardındaki yangında
Savun savunabilirsen kendini
Yık önüme ördüğün setleri, yık yıkabilirsen
Sen şimdi küçük bir limandasın
Aş dalgaları aşabilirsen
Sığın sığınabilirsen dingin kıyılarıma
Ben sevmeyi unuttum senden sonra
Şimdi sev sevebilirsen
Ben dilimi susturdum
Gel dilimi çözdür çözdürebilirsen
Uykuya hasret kaldı gözlerim
Gel yastığıma baş koy cesaretin varsa
Ve uyut beni, uyutabilirsen…