bir zamanlar
var olmanın boyunu
yok olmanın telaşını
iyi düşünemedin


bağlılığın neyi anlattığından uzaktın
farklılık neydi
sürgüne sürülen neydi
hangi coğrafyadan türemeydi
mananın sınırındaki sır, neyin ifadesiydi

düşünemedin


unuttun
ve unutturdun kendine
göz kapaklarındaki
iniş ve kalkışın
sonsuz olamayacağını


eleştirilmeyi
özeleştiri yapmayı
hele ikna olmayı
"kaybetmek" olarak bildin
hep öyle gözlüklerle gezindin...


ve eylemsiz beklemenin
ölüme yatmaktan farksız olduğunu
bir türlü bilemedin

çünkü, başka şey bilmeyi hep redettin


anlamadın ki;
geçti
gitti
bitti olarak tanımlanan şey
duvarın öbür yüzünde asılıydı
ve kol mesafesindeydi

geç diye bir şey yoktu


zaman;
Akrep ve Yelkovan’dan
gün aşırıyordu
...


netice gösterdi ki;
kaçan hiçbir şey yok
k/ovalamasını bilmeyenler çok




H. Korkmaz, 19/24 Sthlm