Derdini açmadın attın içine,
Yıllardır yoruldun be garip Hasan.
Yüklendin yükünü kattın göçüne,
Sahipsiz görüldün be garip Hasan.

Bahçelerde açan güller soluyor,
Sonunda her canlı toprak oluyor,
Üzülme kalbini Allah biliyor
Bilirim kırıldın be garip Hasan.

Kırk yıl gece gündüz daim çalıştın,
Muhtaç olmayacak kadar geliştin,
Helalden kazanıp helal bölüştün
Haksızca yerildin be garip Hasan.

El uzattığın hiç kimse kalmadı,
Bir tanesi ahde vefa bilmedi,
Şu yalan dünyada yüzün gülmedi
Boşuna gerildin be garip Hasan.

Kırıldı kanadın bekler durursun,
Uzağa baktıkça serap görürsün,
Ellerin cebinde üzgün yürürsün
Sırtından vuruldun be garip Hasan.

Güneş doğar doğmaz çıktın yollara,
Gözlerinden yaşlar döktün yollara,
Geriye dönerek baktın yollara
Gölgene sarıldın be garip Hasan

Dindari derdini kardeş eyledi,
Çektiğin çileyi gördü söyledi,
Yüreğin bunca yıl bilmem neyledi?
Çöllere sürüldün be garip Hasan.

Dindari/Osman Dindar/Kargı