1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2305
Okunma
Saklanırken gecenin,karanlığına gözler.
Şafak ile aydınlanır, fecre esir o yüzler.
Kaldırımda kesme taş,kalmış geceden izler.
Geceler ki gündüze, şerri koynunda gizler.
Bu taş kaldırımlarda,sabahlar kimsesizler.
Gece bir ben susmuşum,birde dili lal sözler
Ben bu kaldırımların,yalın ayak mahdumu.
Gider ayak bir daha,dönmeyecek mahkumu.
Ah gecemin çiçeği,gündüzün hep yorgunu,
Bu şehrin geceleri, yüce doğuma gebe.
Doğacak güzel günler,taş kaldırımlar ebe,
Nedir acep bendeki taş kesilmiş bu çile.
Gündüzün geziyorum,İstanbul’u dar sokak.
Ne yana baksam gördüm,varacağım son durak.
Ömrün son demindeyim,dalda kuruyor yaprak.
Takipte taş kaldırım, adımlarım aheste.
Daralır gece ruhum, canım bekler kafeste.
Söyleyin kaldırımlar,ne derim son nefeste?
Dindari/Osman Dindar/İst.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz