Utanırım, biterim,suretine bakınca,
Gözlerinin nurundan sitem akıyor çocuk.
Silinmişsin akıldan, osmanlı yıkılınca,
Sultan Abdülhamidhan haklı çıkıyor çocuk.

Ecdât omuz omuza deme kurşun sıkmadı.
Deme! haklı davâya Türkler sahip çıkmadı
Bilsen! Şanlı tarihe gölgem bile bakmadı,
Gözlerim bir asırdır şaşı bakıyor çocuk

Kaderinmiş bekçilik,aksa’nın namusuna,
Doğduğunda fişlendin, siyonist mapusuna.
Sana zından! sana gam! ram oldu makusuna,
Bizde canlı bedenler, ölü kokuyor çocuk.

Suçluyum!..çok suçluyum! Babam öğretmedi ki,
Oku oğul islamı, diye diretmedi ki.
Dimağmızı silenler düşman aratmadı ki,
Ruhsuzluğun bedeli senden çıkıyor çocuk.

Kifayetsiz yaşadık düşünmedik yârın’ı
HAKK’a doğru yönelip, anlamadık derin’i.
İthâl ,buzlu yürekler nerden bilsin kor’unu
Batıl batı kültürü beyin yıkıyor çocuk.

Sen buzulu yakarsın, ben ateşte donarım,
Sen Tehvidi anarsın,ben yeise kanarım.
Sen! değilsin kimsesiz, dersin, ALLAH ’tır YÂRim,
Sicim sicim gözlerin cennet döküyor çocuk.