2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
159
Okunma
Bil ki;HAKK’ın deryasından damladır bu tatlı can,
Tırnağına diken batsa, beyninde kopar figan.
O kopan figanı duy! Duy, kalbi âşina et,
Ahh! Acizsin..fukarasın...et-kemikten ibâret.
Şah damarından da yakın, Meçhûl gâyb’e sorduğun,
Sâhii dünya değil gözüm! Göz nuruyla gördüğün.
Bitmeyecek özsuyu mu sandın ılık nefesi,
Zikri, akl’a hizada tut, çekme cürüm küfesi.
Ya bâtini girift farz’et ; tüm varlık âlemini,
Ya da avizeyi seyret! Başka ne deyim yâni.
Say ki, sırf zeka küpüsün ,haydi buyur, çöz sefil!
Resûlûn "veda hûtbesi ", Boş güzah mıdır gâfil!
Sen eşref-i mâhlûkatsın gel cay batıl ikrardan,
Ve Ademsin.. Ve insansın.. Yekûn varlığın "YAR" dan.
Gel! Göçmeden evvel çark’et, menzilin HÂLİK’e dön,
Tevhîd’i dûsturun eyle, Tevhid’dir dosdoğru yön.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz