Lebdeğmez veya dudak değmez, halk edebiyatında, atışmada icra edilen bir söz sanatıdır. Dudakların birbirine değmesiyle çıkan harfleri kullanmadan yapılan atışmaya denir. Aşıklar dudaklarının arasına, dik pozisyonda bir iğne yerleştirip "doğaçlama" olarak, içinde b, f, p, m, v harfleri bulunmayan sözcükler kullanarak hem çalarlar hem de atışırlar.

Şu dünyada dert çekene ortak ol
Çok gülenin gözlerinden yaş gelir
Şuurluya, kısa gelir uzun yol
Düz görene gündüz gözü loş gelir

Don tutunca aşikardır yağan kar
Zehiri zerk eden geceden kalkar
Gözle gördüğünü edince inkâr
Akılsıza koyun yünü taş gelir

Aklı kaçık günü çıra gördükçe
Uzar gider ağız zehir kardıkça
Söz anlayan aka kara sürdükçe
İnançsıza keskin sirke nuş gelir

Suni yerin yeşillikse çorak dur
Rızkı için ağlayana kurak dur
Uğrursuzdan uğultudan ırak dur
Hiddet kusan günün sonu tuş gelir

Kel görünen saç telini çalarken
Cesur olur hülyalara dalarken
Sırtında yük ulul orta kalırken
Eşek yükü, akılsıza kuş gelir

Aka ak dedikçe geri kalana
Gökkuşağı gerek, rengi solana
Söz dokunur ense kalın olana
Hınzır eti, leş yiyene hoş gelir

Aras olduk her sözüyle batana
Kulakları tıkadık, nara atana
Dünya aşktır, ağustosta yatana
Saz çalanın arkasından kış gelir

İshak Aras ( mihman)
Söke Aydın