0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
239
Okunma
İnsanların ne olduğu iki durumda ortaya çıkarmış. Ya para, ya da makam mevki sahibi olduklarında. İşte bunlardan birincisi çok daha yaygın olarak gerçekleşmektedir. Benzer bir hadise benim başıma geldiğinde ve beni bir şehir uğruna (!) terk ettiğinde bu şiir yazılmıştı.
Uyuyamadım
Gecenin bu saatinde
Hayallerim gece nöbetinde
Medet eyle, ey kimsesizler kimsesi
Kimsesiz kaldım
Karanlıklar içinde
Arayamadım
Resmin avucumda
Telefon başucumda
Her telefona uzanışımda
O beni koyup gidişini düşündüm
Yaz günü ama, ben çok üşüdüm
Sensizlik ve sessizlik oldu
Benim üzerime örtüm
Yaşayamadım,
Ne seni, ne sevgini
Gel gör bak
Ne hale koydun beni
Arama boşuna
Bulamazsın benim gibi seveni
İstemem gelme artık
Eğer bir gün ararsan beni
Issız bir köşede bulursun
Bu cansız bedeni.
5.0
100% (3)
