0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
203
Okunma
saat kaçtı, gören gözler yoktu,
belkide hayalin peşine düşmüş,
hayalde tüm perdesini sermiş,
tüm camlardan söküp söküp önüne sermiş,
saatti bu, zamanı zamana karıştırmış da,
göz gözü görmüyordu,
ortalık pembe gül misali,
kimse kimseyi görmüyor, duymuyor,
hissetmiyor bile,
dakikalar kadranından kopmuştu,
kimse kimsenin tülünü çekmez iken,
insanlar kendi kendine bir dünya kurmuş,
koşuyor, oynuyor, meşgule atıyor dünyayı,
belkide kirli çamaşırları ellerinden öpüyor,
öpülen ellerde bir sus işareti kalıyor,
kimse ama kimse dudakta harf ıslatmıyor,
harfler harfleri yutuyor,
bir suskunun elinden tutup,
susunca cennet olur’u içlerinden gözlerinden dua, düş üstüne düş yürüyüşe çıkarıyorlar,
bir şeyler oluyor bir şeyler…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
