Üç kişiydiler
Gençliğin baharında
Cevvaldiler
Ayrı ayrı illerden
Ayrı ayrı kültürlerden gelmişler
Geleceğe yatırım için
Umuda yolculuğa çıkmışlar
Her biri ayrı bir can
Her birinde ayrı bir heyecan
Birer kuşun kanadına yükleyip
Uçursun gökyüzünün maviliklerine
Alıp götürsün götürebildiği yere diye
Umutları savurmuşlar rüzgarlara

Üç kişiler
Aynı yolda ilerleyen yüzler içinde
Faruk, Nuri ve Ahmet
Hepsi duygusal hassas
Memleket aşkıyla çarpar yürekleri

Biri sağcı hilal bıyıklı
Sigara dumanlarına boğulmuş
Hararetli tartışmaların içinde
Ülkeyi kurtarmakta
Türklüğü islamı daha ileriye taşımakta

Biri solcu hak hukuk savunucusu
Eşitlikten adaletten insanlıktan yana
Ona göre eşit herkes
Yok kürdün Lazın Türkün farkı
Bu ülkede herkes kardeşçe yaşamalı

Diğeri kendi yolunda ne sağcı ne solcu
Elbette sever ülkesini güder gayretini
Ama bilir kurtuluşun yolunu
Aklınca bulmuştur çözümü
Biran önce hayata atılmaktır gayesi
Derslerine çalışırdı daima
Sohbetlere de katılırdı fırsat buldukça
Giyimine kuşamına dikkat eder
İbrahim Tatlıses dinler
Parliament içerdi
İyi yaşamaya çalışırdı kıt imkanlarla

Sonbaharda dökülen yapraktı her biri
Amaçsızca savruldular cılız rüzgarlarla
Aşk zannettiler tatlı tebessümleri
Kavak yelleri estirdiler ilk zamanlarda
Gelecek kaygısından uzak
Palandöken gibi serindiler

Nuri ameliyat oldu ilk yılın sonunda
Her biri ayrı dilden ayrı telden söylese de
Önce Faruk sonra Ahmet kaldı yanında
Yalnız bırakmadılar hastane koğuşunda

İkinci yıllarında daha da arttı dostlukları
Azıcık aşlarını kuru ekmeklerini paylaştılar
Aynı yatakta dönüşümlü yattılar
Neyin ortağıydılar bilmezlerdi
Dertten yokluktan başka ama
Faruk’a ortak Ahmet’e bacanak derdi Nuri
Hoş o zaman da bacanak değillerdi şimdi de
Olsun onlar hep öyle hissettiler öyle söylediler
Hala da öyle söylemekteler

Önce Ahmet mezun oldu
Beşinci yılın sonunda
Askerliğini de yaptı
Öğretmen olarak atandı Ağrı’ya
Nuri de bitirdi yedi yılın sonunda
Hemen nikahlandı hemşire hanımla
Ardından da atandı Erzurum’a

En sonunda Faruk bitirdi okulu
Atıldı hayata en hızlısından
Görüşleri değişti Tunceli’nin ardından
Artık yoktu hilal bıyıkları milliyetçi tavırları
Çok şeyleri alıp götürmüştü yaşanmışlıkları

Ahmet yine aynı Ahmet değişmedi fikirleri
Başarmak için çok çalışmalı gayret göstermeli
Ona göre mutluluğun anahtarı sevmeli sevilmeli

Şimdi üç arkadaş üç ayrı ilde
Biri Ankara’da biri Mersin’de biri İzmir’de
Görüşürler mutlaka yolları düşünce
Hepsi evlendi dallanıp budaklandı
Hepsi erkek çocuk babası
Kızları olmadı olan da yaşamadı

Üç kişiler
Artık yaşları ellinin üstünde
Saçları kırlaşmış
Sakalları ağarmış
Ayrı şehirlerde de olsalar
Hepsi birbirine yoldaş
Hepsi birbirine sırdaş
Bu kadar yakın olamazlardı
Olsalardı gardaş