Hâlâ çocuk gibi küsüyorum
Gök gürlediğinde ürküp başımı yorganın altına sokuyorum.
Kırıldığımda dudak büküyorum, hıçkırıklarla ağlıyorum.
Bana alınan bir elma şekeriyle mutlu oluyorum.
Hâlâ en sevdiğim pabuçlarım başucumda duruyor.
Ben ne zaman büyüyeceğim bilmiyorum!
Üşüdüğüm de annemin gözlerine bakıyorum.
Yaktığım yemekleri hatırlıyorum...
Boyumdan büyük işlere kalkışırdım genelde...
Gizliden evi baştan aşağıya değiştirirdim.
Annemden işittiğim azarlar hâlâ hatırımda duruyor.
Ben ne zaman büyüyeceğim bilmiyorum!
Büyümek için attığım her adımda tökezledim.
Çocukken oynadığım oyunların,
Büyüyünce bu kadar can yakacağını bilseydim!
Oyun bozanlık ederdim ve oyundan çıkardım.
Büyüyünce; oyunun kuralları da değişirmiş...?
Herkes yaşadığı hayat için bedeller ödüyormüş demek ki..!
Siz büyüdüğüme bakmayın,
Yine ansızın munzurluk yapabilirim,
Benim iki katım olan ağabeylerimin kafalarını kırardım;
Tüm gün köşe bucak saklanırdım,
Anneleri kapımıza dayanırdı.
Beni görünce birde üstüne anne dayağı yerlerdi
"Siz utanmadınız mı, bu küçücük kızdan dayak yemeye" derlerdi...
Çocuk ruhu sevgiyi giyindiğinde kanarmış...
Biri varmış, benden habersiz gönlünü kaptırmış...
Ben sevdadan habersiz can yakmışım!
İşte şimdi anlıyorum ki ben büyümüşüm...
Büyümek demek can yakmak demekmiş…
Keşke hiç büyümeseydim,
Ve dünya bu kadar kirlenmeseydi...