0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
273
Okunma
Ben ne zaman;
dingin bir liman bulsam,
bir fırtına kopar,
kıyıya sürükler beni hırçın dalgalar...
Huzur bulduğum,
sessizliği bozar rüzgârlar...
Issız çorak çöller,
dilimi, damağımı kurutur.
Ben ne zaman
şiirlere sığınsam,
bir şair intihar eder.
Darağacına asılır bir mülteci yüreği..!
Umut temaşası yoktur,
Dizeleri kafiyeli bir şiir doğurur şair!
Her mısrada, her imge de yalnıızlaşır
dizeler...
Her dize de sevda damıtır;
Bir kadının sevdası,
kurşun geçirmez tapınaktır.
Sürgün yemiş sevdalar alın yazısıdır.
kadın ise kutsaldır.
Ben ne zaman;
barışı umut etsem
düşer önüme bir kuş cesedi.
Ve ben vurulurum.
Uzakta değildir, devrimcinin sesi,
tarih asla silmez
Yusuf’ları, Çayan’ları, Deniz’leri...
Cesur olan esir olmaz.
Seni de yazacak tarihin elleri...
Ve asla silinmeyecek devrimin izleri...
5.0
100% (3)
