0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
207
Okunma
insanoğlu neyi bekliyordu,
ya da insanlar,
güneş göğün ortasında,
sımsıcak, hayalin hayalini yakıyor,
bir yerlere koşuşturan insanlar,
öylece izliyorum öylece,
ve şu soru çarpıyor tüm duvarlarıma,
ben neyi bekliyordum,
bir sürü anlamını kaybetmiş soru,
duvarlarımda top gibi sekiyor,
güne düşen, düşmeye çalışan,
yaşamak belkide yaşamın koşuşturmasına bir adım atmak,
ben kafamın içinde kayboluyorum,
bir top sekmesinde,
bir küçük kız çocuğu sesinde,
bir umut sel olmuş geliyor, bal olmuş damlıyor beklenti işte bekleyen yüreğimin ezikliği…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
