Gökyüzüne bak çocuk!
Unut yerdekileri!
Görme!
Salkım salkım bulutlara bak. Nasıl da farklı farklı şekillere bürünüyorlar.
Beyaz renkli bir kuş oluyorlar bazen.
Koca bir dev...
Yada kervan kervan yola koyulmuş süvari atları. Görüyor musun?

Gökyüzüne bak çocuk!
Unut yerdekileri!
Görme!
Zulüm tutmuş her sokak başını. Kin kusuyorlar, nefret saçıyorlar, kırıp geçiyorlar...
Katılaşmış yürekleri insanların. Sevmeyi unutmuş, acımayı unutmuş, halden anlamayı unutmuş.

Gökyüzüne bak çocuk!
Unut yerdekileri!
Görme!
Hadi tut ellerimden, gökkuşağına yürüyelim.
Çisil çisil yağan yağmura dokunsun ellerin...
Gülümsesin gözlerin.
Rüzgar öpsün saçlarından.
Kanat kanat serçeler eşlik etsin bize. Beyaz kanatlı güvercinler.

Gökyüzüne bak çocuk!
Unut yerdekileri!
Görme!
Umutlarını da al yanına.
Düşlerini...
Hayallerini...
Zamanda unuttuğun gülüşlerini...
Yüreğinden barış ışığı yansısın yeryüzüne.
Demet demet tomurcuklar açsın ardından. Papatyalar yaprak yaprak gülümsesin. Gelincikler allansın. Yaylalarda kuzular meleşsin.
Çocuklar ağlamasın bir daha. Vurulmasın uçurtmaları. Beyaz kardelenler gibi sarılsın hayata. Kan damlamasın güller.
Hadi ver muştunu yarınlara çocuk.
Güzelleşsin Dünya.

Abdurrahman Tümer