0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
256
Okunma
bir bebe suratı takılıyor gözlerime,
hayatla dalga geçer gibi,
sevimli bir gülümsemeye dil çıkarmış,
çıkarırken de kıkır kıkır gülmüş,
yoksunluk dönemlerimde,
bir umut ışıklarını yaksın diye,
öyle çıkartır bakarım,
belki bunlar o zamanlar da ki umudu havalandırmak içindi ,
kim bilir kimi kimsesi olmayan bilir,
benim kalemimde ki havalanmaları,
uçan kuşları en çok da serçeleri,
kim görebilir, masmavi umut denizinde yana yakıla havalanan bir mavi gözlü kuşu…
işte böylesi umutsuzluk dağlayan,
iki harfin cümlesi ne ola ki,
zırıl zırıl ağlamak,
kim siler ki geçmişi, geçmişin yaralı kapısını kim açar ki , açılan kapılar güzel günler gelecek der mi? kim bilir? kim…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
