Bu yaz hava güneşli ve sıcak...
Bazen ılık...
Arada sıra daise rüzgarlı...
Seni gördüm, yazım bahar oldu...
Gülüşüne vuruldum!
Yürüyüşüne hayran oldum!
İçime neşe mutluluk doldu...
Hayatım renklendi...
Birgün ansızın bir illet hastalığın pençesine düştüm!
Birden mutlu güzel günlerim, bir felakete dönüştü. 
Yazım ise kışa döndü!
Sevdiceğim bastalığımı öğrenince, çekip, gitti!
Beni yüzüstü bıraktı!
Sanki, üstüme kar yağdı!
Elim ayağım birden buz kesti!
Sevda bahçem de çiçekler açmışken...
Bir bir yapraklar sararıp döküldü!
Hayatım da mevsimler karıştı!
Her şey birden yok oldu!
Hayatım ise altüst oldu!
Betim, benzim attı...
Bakışlarım soldu...
Bu donuk bakışlar!
Buz tutmuş ayaklar...
Soğuk soğuk ter dökmeler...
Yakinlarımda panik hali...
Hemen, acil servisten, yoğun bakıma, başlar sevk telaşı...
O an, benim içinde yaşam savaşı!
Dayandılar birden yoğun bakım kapılarına!
Ben işe günden güne...
Dolandım hepten kaderimin ağlarına!
Yaşayan bilir, zaman, böyle da yavaş yavaş akar!
Azrail ise gelmiş, gözünün içine bakar!
Aşk acısı insanın yüreğini yakar!
Hasretin dert olur!
İçine acı acı akar!
Kapı önlerinde endişeli bekleyiş var. 
Yakınlar, merak eder seni...
Acaba yaşıyor mu? 
Yoksa ecel geldi, Azrail kapıda mı bekliyor?
Yoğun bakımdan içeri adımımı attım!
Hayallerim vardı, acaba bilmiyorum geride mi bıraktım?
Aklımda sevdiğim var!
Karar veremiyorum! Ölüm ila yaşam arası!
Hassas ve ince bir çizgi...
Kulağımda ise çınladı, sevgili sesi!
Sevgiliye yalvarışlarım dokunaklı bir ezgi!
Aynadaki yüzümde, çaresiz bir çizgi!
Hayata dair, kalmadı hiçbir ilgi!
Dinçer Dayı