Rengimle müsemma ve de ismimle:
En pembesinden sevgiyi içime sığmazken de evreni
Kabımdan dolup dolup t/aşıyorum
Uyluk kemiğim yok uyruğum da
Ulak bildiğimse dilli dilazer kalemim

Aşkın ibaresi
Sözcüklerin de şeceresi
Hem kıvanç saklı içimde hem ülkü
Ülkemin aşkıyla da şahlanan şah damarım
Ve işte en yakınımda hissettiğim
En yakınım, tek yakardığım

Sözcüklerin ana dili
Mademki sevgi
S/onsuzluğa zimmetli bir okyanusum
Köpüren değil asla öfkem
Köpüren denizin hem damlası hem rahmeti
İndinde coşkumun tevazu yüklü
Yüreğimin kopçasına takılı
Hem aklımın her hücresi
Hem de kalemin dinmez iken diviti

Mahşeri kalabalığın yasını tutan
Aşkın özlemine şerh düşen
Sözcüklerse yorgun tayfası kalemin
Aidiyet duygumla sorgulandığımın ertesi
Ne nankördür varlığım
Ne de buz tutar sevgim ki servetim
Yıkılası putlar
Sonlanmak bilmeyen tapular
Kim ne derse desin
Yüreğime zimmetlidir kalemim

Mehter marşı ile arzı endam ettiğim
İzmir marşı ile coşkumu dillendirdiğim
O kaos ve o iki yaka nasıl ki
Gelmez bir araya
Hem şiir hem şehir
Ve işte ruhumun rozeti
Sevginin parlayan apoleti

Gözlerim ışırken
Yüreğimse nemli ve seviyeli
Sevginin ikliminde
Severek büyüyen mahremime
Matemin izini sürsem bile
Umudun tefrikası
Özlemin şahikası
Sancılı olsa bile hayatı
Duyumsadığım kadar da tutulan nutkuma
Eşlik ederken kalemin dirayeti

Sonlardan mustarip
Sonlanmış ne varsa dünde kalan
Soy ağacım ve ahlakım
Yüz görümü iken de ilham
Yalnızlığın da damgasını vurduğum
Yâdında dünümün illa ki yüreğimden vurulduğum
Anda saklı her kayıt yarınlar iken umudum
Yeşeren gözlerime eşlik ederken yaşım
Yas dolu olsa bile ne ki suskun mahlasım?

Şimdim ve öncem Şimal Yıldızı
Ruhumun dinmezken de nazı
Sunumu ihlas yüklü idrakimi
Mademki bahşettiği üzere
Tek yakardığım başımı yasladığım Dağı
Aş bildiğim aşk bildiğim
Sonsuzluğun dinmez niyazı
Aşkın her evresinde sunarken sönmez ışığı
Gönlün hem muhasebesi hem muharebesi
Ölümsüzlüğe atılan imzayı sunmuşken Tanrı