Yaşlı adam komşusu gence üzülüyordu
Çünkü o, yüzü asık, karamsar gözüküyordu
Bir gün davet etti evine, halini öğrenmek istedi
"İnsanlar çıkarcı, samimiyetsiz, kibirli, yalancı"
Saydı da saydı genç: "Neden gülecekmişim!"

İhtiyarın yüzünde tebessüm derinleşti
Dedi: "Saydıkların içimizdeki dağlardan,
Fakat ibaret değil insan bunlardan,
’Tebessüm’ ve ’sevgi’ dağı da
Gönüldeki dağlardan!"

İç yolculuk ölene dek sürmeli
Yüreğinde ne var, insan görmeli
Ne aptalca, ömrün en güzel çağında
Yıllar geçirmek, karamsarlık dağında
İn o dağdan, yürü, karşındaki tebessüm dağı,
Bak, işte orada, parlıyor sevgi bağı

Genç yürüdü, içi coşkulu bir bahar
Çok geçmedi, tebessüm yüzlülere katıldı
Artık biliyordu gülümseyen her yüzün sırrını
Sevgi dağında içilen manevi bir iksir gülümsemek
Görmüştü: Gülümserken insanın dört yanı melek

M. Talat Uzunyaylalı