Keşke, her şey iki dudak arasında olsa...
Bir bakışına, bir gülüşüne kurardım düşlerimi...
Bir bakışına günlerimi...
Bir saatine yıllarımı...
Hiç tereddüt etmeden verirdim...
Ömrümden, ömrüne...
Belki kalbinde aşk çiçeği biter...
Belki de giderdim, ta uzaklara bu diyardan...
Bir türlü vazgeçemediğim, şu aşkınla tutuşturulan kalbine...
Ne yollar inşaa ederdim, kalbinden kalbine...
Hoyratça, boşu boşuna geçiyor zaman gözlerimden...
Utanan ve boşa geçen yıllarımın, hazin bakışlarınla
Sensiz bir gün daha bitti bugün...
Yine sensiz...
Yine yanlız vedalaştım geceyle...
Yine yalnızlık vurdu gecelerime...
Keşke dediğim bir anda...
Yalnızım yine...
Yine sensizim bir başına...
Keşke, bu uzun ve engebeli yolların...
Mütavazı bir adı olsaydı...
Keşke, acı tadı ayrılıktan çok uzak kalsaydı
Keşke aşk dediğimiz şu güneş
Bir el uzaklığında
Ya da bir dudak arasında...
Hep yanımda...
Yanı başımda yansaydı..
Gönlümden yağan bir yağmurla
Şu gözlerim ıslanmazdı...
Geceye düşerdi, sessizlik...
Sen yoktun hiç bir zaman
Şu karanlığın en amansız gözyaşlarıyla
Ay ışığına çökerdi dizlerim
Biraz aydınlık, biraz karanlıktı kalbim
Belki de dilsiz bir serzenişti haykırışlarım
Tüm imkansızlığımın çaresinde
En güzel düştü belkide ıslak bakışlarım...
Dinçer Dayı