Kafesten çıkmış gibi emeklilik hoş geldi
Zaman geçmez olunca bütün aylar boş geldi
Maaşa zam beklerken başlarına taş geldi
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Seyahati tatili hayalin ötesinde
Hüzünler öne çıkar sözünde nüktesinde
Sadece geçim derdi yaptığı listesinde
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Öğretmeni işçisi amiri ve memuru
Bu hayat sahnesinde bulamamış huzuru
El ele tutuşmuşlar yaşıyorlar mağduru
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Hışmına tutulmuşlar geçim denen girdabın
Ömrünce izi kalır yüzündeki kezzabın
Önünden geçemezler bakkalın ve kasabın
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Çözülmez bir bilmece sağlıktaki sorunlar
Emekliye dert oldu yaşamında yarınlar
Onun için her zaman boynu bükük mahzunlar
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Yaşlılık mevsiminde sis içinde ayaz var
Hastane kapıları emekliye bir duvar
Her gün aynı terane herkes başından savar
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Her üç aydan üç aya yoklukta boğuluyor
Çözülmüyor sorunu üst üste yığılıyor
Evinde duramıyor parklara dağılıyor
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Emeklide kalmadı ne geçmiş ne gelecek
Herkes geçim derdinde halini kim bilecek
Eğer böyle giderse sonu hazin olacak
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin inan ki umurunda.

Vahdet-i Can söylüyor emeklinin halini
Çıkmaz sokağa girmiş şaşırmış da yolunu
İnsanca yaşasınlar tutun artık elini
Yanıyor emekliler cehennem çukurunda
Olmuyor hiç kimsenin İnan ki umurunda.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL)
Amasya, 28 Haziran 2024