Bazen hayat öyle boyar ki insanın gözlerini

Öyle kör eder ki sahte mutlulukları

Aslında kimsesiz olduğunu göremez …

Göremez son nefesini en sevdiklerinin kesebileceğini…



Önce yavaş yavaş kesilir arayıp sormalar

Nasılsınlar yerini hakaretlere bırakır zamanla

Ardından sitemler başlar hafiften ,sensindir sebep olanlara

Biranda unutulur onca zaman yaptığın onca güzel şey

Kötü adam olursun biranda ve reklamını en sevdiklerin yapar hep

Sen öyle çaresizlik içinde beklerken en sevdiklerin vurur hep sırtından

Hayat buya bazen tek avuntun ben zaten kimsesizmişim demek oluyor

Hayat buya bazen insan en büyük kötülüğü en sevdiğinden buluyor …



O ağlamasına bile kıyamadığın ,

O yere göğe sığdıramadığın …

O gülsün diye kendi kendini yıllarca paraladığın

Biranda düşmanından dahada zalim oluyor sana

O zaman anlıyorsun zaten kimsesiz olduğunu

O zaman görüyorsun yüzlerde ki sahte gülümseyişleri

O zaman biliyorsun yalan olduğunu tatlı sözlerinin

Velhasılı kelam düşünce görüyorsun insanların geçek yüzlerini…

Bazen kimsesiz olmak daha iyi dedirtiyor hayat…

Ve şükrediyorsun kimsesizliğine ne kadar acılıda olsa…

Ve uyanmış oluyorsun bu acı gerçeklerle…



Acını , çaresizliğini, kimsesizliğini hafifletiyor tek bir cümle …

La Tahzen İnnallahe Meana … Üzülme… Allah bizimledir…

11.06.2023 BaRuT