Senden önce, yalnızlık bir çiçekti rüzgârda,

Kökleriyle toprağa bağlı, ama açan bir renk yoktu.

Gözlerim bulutlarda kaybolan yıldızlar gibi,

Seni arıyordu, senin olmadığın gökyüzünde.



Senden önce, günler birbirini tekrarlardı,

Birbiri ardına gelen aynı gri düşlerle dolu.

Kalbim bir sessiz okyanus, dalgasız, derin,

Karanlıkta yüzen, kaybolmuş bir gemiydi.



Senden önce, hayaller yarım kalırdı,

Her gece rüyalarıma beklerken senin yüzünü.

Bir umut ışığıydı belki, her gün yeni bir düş,

Ama hiç ışık görmedim, sadece karanlıktı.



Ve işte geldin, bir gün ansızın, hayalden gerçek oldun,

Karanlık köşelerimi aydınlattın senin gülüşünle.

Senden önce bir boşluktu, şimdi bir ev, bir yuva,

Seni sevdim, sevdim, ve sonunda yaşamaya başladım.



Senden önce, zaman durmuştu, şimdi akıyor,

Her an, her dakika, seninle dolu bu ömür.

Senden önce bir ömürdü, şimdi bir hayat,

Ve seni bulduğum günden beri, her şey anlam kazandı.



Senden sonra, her sabah güneşin ilk ışığı,

Seninle uyanmanın ne güzellikte olduğunu hatırlatıyor.

Rüzgarın fısıldadığı her melodi, senin adını söylüyor,

Ve her meyve, senin gülüşün kadar tatlı.



Senden sonra, her an bir şarkıya dönüştü,

Kalbimde çalan, seninle yazılmış bir melodi.

Gözlerim, seninle gördüğü her renk, her şekil,

Artık renkli bir resim, sevdanın tuvali.



Senden sonra, hayatın her anı bir öykü,

Seninle yazılmış bir romanın sayfaları gibi.

Birlikte geçirdiğimiz her dakika,

Bir ömürde kaybolan zamanı yerine koydu.



Senden sonra, gece yıldızlarla dolu,

Her biri senin ışığın, her biri senin sıcaklığın.

Ve biz, yıldızların altında, bir masal gibi,

Birlikte yaşlanacağız, birlikte her anı paylaşacağız.



Senden sonra, her adımda bir umut,

Her gülüşte bir neşe buldum.

Sana olan sevgim, bir ömre yayılan,

En güzel rüyam, en gerçek düşüm oldu.

09.11.2014 BaRuT