bir ad, bir isim koymak,
ne zor, ne imkansız,
zamanın zembereğinden,
vaktin vakitsizliğinden muzdarip,

akıyor önüne set koysan da,
hiç harekete yön vermesen de,
akıyor, durmadan, durdurulmadan,
yaşlar süzülüyor, vaktin ağır zembereğinde,

neden sorusunun kulağını çekerek,
hiç bir cevap ,
hiç bir muma ateş olmadan,
yanıyor ortalık,

zaman ne geniş bir kavram,
ya içine sığdıramadığımız düşünceler,
ya bir kaba sığdıramadıklarımız,
bugün oturduğum koltuktan taştı,

camdan, pencere,
pencere pervaz önünde kuşlar,
kanatların kanatlarla,
dilin ağızla, hayalin hayal ile bir derdi vardı,

ve bir cümleye ses kaydı gibi
hepsi birden aynı cümleye bir tını bırakıyordu,
“ne garip bir zaman “
gerçekten öyleydi garip, garip bir zamanın elinden tutmuştuk, daha ilginçi kimse ama kimse farkında değildi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz