0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
296
Okunma
annesinin bembeyaz sabunlar arasında,
kuruttuğu koklayarak öptüğü,
meleği, canı, Mücellası,
çocuk ayakları adımlıyor,
dünyanın karanlık perdesine,
umutlar asarak,
pembeyi mora çalarak,
günü günden doğuruyor,
şekeri al yanaklarından,
muzurluğu pembe düşlerinden,
bir de çırpınışsınız aya teslimiyetleri var ki,
g’eceleri tıngır mıngır hayal kuyusuna atmak,
ne olacak ki,
ne bekliyor,
altı üstü iki yapraklı yoncaydı,
ne gül’düm, ne lafıgüzar lale…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (2)
