Bütün dünyamı elimle taşıyabildiğim bir valizin içine sığdırdım
Sürükleniyorum
Bir hayattan diğerine , sonra bir diğerine
Amaçsızca
Açtığım her kapıda bir hikaye var
Bana ait olmayan
Yaşanmış bir hayatın misafiri oluyorum
Bir vakit sonra başkalarının gözüyle bakıyorum dünyaya
Bu odanın rengi çok güzel
Perdeleri iyi düşünmüş
Koltuk rahatmış
Manzara güzelmiş …
Bir bardağı kırarken oluşan suçluluk duygusu
Boğulmuşluk hissi
Gece vakti aniden beliren anlamsız sesler
Oraya ait olmadığımı haykırıyor yüzüme


Bazen kaybolmak istiyorum
Çok sonra anlıyorum gerçekte kaybolduğumu
Safi bir bedenden ibaret ruhsuz bir kadın olduğumu

Kelime kuyusu gibi içim
Susup attıklarım , duyup attıklarım, kızıp attıklarım,
Büsbütün kendimi kaldırıp attığım
Dipsiz bir kuyu

Bütün bu hengamenin içinde
Küçük bir kapım var başka bir dünyaya aralanan
Zayıf cılız bir ışık huzmesi
Kapı olmanın ötesinde olduğundan habersiz
Bir rüzgarla kapanıp , bir rüzgarla açılan
Küçük bir kapı


Savaştığım, seviştiğim, yenildiğim , sakinlediğim, dönüştüğüm
Bana dair ne varsa gördüğüm
Ardında kendimi bulduğum.
Dizlerimde takat ,
Gözümde fer ,
Bir çiçeği koklarken aldığım nefes ,
Binbir geceye bedel bir an gibi
Açmaya hiç cesaret edemediğim bir kapı


Ne zaman sert bir rüzgarla kapansa
Kendimi o kuyunun dibinde buluyorum
Yusuf değilim, bir güzelliğim de yok
Kaybolduğumu bilen yok
Ne kervanlar gelip geçti ,gören yok

Güçsüzüm, Yorgunum,Yalnızım!
Bak yine o lanet Kuyudayım!
Çok şey değil , her şeyi değil ,
Işığımı i(s)tiyorum


Meral Dülger