Bir mayıs sevinciydi içimdeki mutluluk...
Zamanla mevsimler ardı ardına hızlı
geçerken...
Her şey kendi halinde ve öylece dururken....
Oysa sen ellerimi ve duygularımı bıraktın...
Beni de boşluğa...
Sen geriye dönmeyeceksin herhalde...
Bunu hissediyorum yürekten...
Soruyorum sana...
Bu kadar basit mi gerçekten?..
Hiç sebepsiz yere bırakıp gitmek...
Herşeye rağmen, yasanılanları ve o güzel anıları...
Hiçbirşey olmamış gibi, hayata devam etmek...
Kahroldum bu sebepsiz ve nedensiz davranışından...
Öylesine çok özlem doluyum ki...
En uzaktaki ilgisiz kişi bile...
Duyuyor sana olan isyanımı...
Yaradan’a olan haykırışımı...
Bir tek sen duymuyorsun sevgim...
Senin için söylediklerimi...
Yaptığim bed duaları...
Şimdi geriye dönecek olsan...
Bir an, tekrar kalkıp gelsen o gittiğin yerden...
Bulamıyacaksın beni bıraktığın gibi...
Donup kalacaksın...
Gideceksin
Yağmurların ıslattığı,o yollardan...
Gözü yaşlı, pişmanlıklarınla geçerken o geri dönülmez yollarda...
Islanır yalnızlığın, bedenimle birlikte...
Benin yokluğunda...
Dinçer Dayı