On sekiz Haziran’dı, bir Salı günü,
Aynanın kenarına bir not bırakıp,
Beni uyandırmadan gitmiştin ya hani...
Ölsem de unutamam o kapkara günü,
Şimdi hayalimden de bir gider misin?

Çekmecede tokan kaldı, unutup almadığın,
Albümde onlarca resim — bir kere gülmediğin...
Yüreğimde el izin var, giderken silmediğin —
Bende neyin kaldıysa, alıp bir gider misin?

Sahilde dolaşırken uçuşan saçların kaldı gözümde,
Terliğine bulaşan kumlar kapının eşiğinde...
Güneş kremin, gözlüğün banyonun girişinde —
Deniz kokunu da alıp bir gider misin?

Yiyemem hakkını, inkâr edemem;
Yastığım kuş tüyü de olsa, rahat değil dizinden.
Uyutmuyor hatıralar, her gecem gündüz gibi şimdi, senin yüzünden.
Yatak odasında aydınlığın, ışığın kaldı — onları da alıp, bir gider misin?

Girme rüyalarıma artık; uzatma ellerini, dokunma bana.
Çınlamasın kulaklarımda o titrek sesin,
Dolaşmasın ensemde gül kokulu nefesin...
İçine düştüm bir kere ayrılık denen kafesin —
Bütün özgürlüğünle bir gider misin?

Rüzgâr, hangi yönden eserse essin şimdi...
Ne kırılacak bir dalım, ne düşecek yaprağım var.
İster yağmurlar yağsın gökyüzünden, ister lapa lapa kar...
Çiçekler senin olsun: güller, laleler, leylaklar —
Baharlarını da alıp bir gider misin?

FEVZİ EMİR YILMAZ