HEM BAŞIMIN
HEM GÖNLÜMÜN BELASI

Kapalı bir pencerenin ardından
Dışarıyı izlemekti seni sevmek,
Bazen yağmurlu bir havada,
Bazende bunaltan bir sıcakta
Büyük bir şanstı yinede
Seninle Göz göze gelmek

Yarım yamalak birşeyler atıştırıp
Hiçbir ânını kaçırmadan, izlemek seni
Rüzgarla savrulan, bir gülün
Hızlıca büyümesini izlemek gibi
Gün doğumundan gün batımına
Ve Geceden sabaha dek, sevmek seni

Yaprağına dokunmadan
Kokusunu Almadan
Yanına yaklaşmadan
Sulamadan, kurutmadan yolmadan
Hakkındaki hiçbirşryi bilmeden
Düşünmeden sevmek seni

El ele Bir kumsalda yürürken
Akşam serini ile üşümek gibi,
Güzel bir şarkının
Eşlik edilen nakaratında
Gizlenmiş gibi
Tekrar tekrar sevmek seni

Yalın bir korku sarıyor içimi yinede
Hoyrat bir elin onu koparması
Yüreksiz burunların onu koklaması
Ve süslü vazolarda susuz kalması gibi
Bir camın, bir ekranın ardında Korumadan kollamadan sevmek seni

Belkide onun bunlardan hiç haberi yok
Belkide dünyanın en mutlusu o
Yada avutmuyor hiçbir teselli
Dalındaki açılmamış iki goncası ile
Tospembe yaşıyordur hayatı ne belli

Yinede ümitvâr olmak en güzeli
İçten içe sinsi bir hastalık gibi
Her nefeste, öldürsede sevdası
Razıyım, razıyım, Çünkü o benim,
Çünkü o benim hem başımın
Hem gönlümün belası,

FEVZİ EMİR YILMAZ