Bir yol var önümde, arkamda ömür,
Ömür harcanırken, yol tükeniyor.
Ey hayat atını biraz yavaş sür,
Her nefes, her adım hâl tükeniyor...

Ölümü yaratan bâkî, diridir
Ezelin, ebedin tek sahibidir
Zaman akıp giden bir su gibidir
Günler, aylar derken, yıl tükeniyor

Dünya ağır yüktür, taşıyanı çok
Gariban kuşların aşiyanı yok
Ne kadar da azdır yazık, gönlü tok
Faydasız işlerde kul tükeniyor.

Her nefes, her lokma sayılıdır bil
Aklından yarını, geleceği sil
Hakk’a dön, tövbe et, huzurda eğil
Nefis sofrasında bal tükeniyor.

Dostun, akranların göçerler bir bir
Aklına hiç gelmez Münkerle Nekir
Ölüm yaklaşınca çekilmez zikir
Dil dönmez oluyor, kâl tükeniyor.

İlkbahar-yaz derken, kış çabuk gelir
Kar yağar başına, dallar eğilir
"Yolculuk var" diye sâlâ verilir
Ömür defterinde dal tükeniyor.

Nûriye Akyol

DEĞERLİ BİR KALEMDEN:

Bana düşmez bundan birazcık hisse,
Yâr gönlüm bağında,bunları bilse,
Muhabbet yok ise,sevda yok ise,
Bu cefa çekilmez,sol tükeniyor...
------------Nurettin GÜLBEY