0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
239
Okunma
bir fincan kahvenin kırık kulpunda,
içinde bir ömür ağrısı vardı,
kimi kimsesi olmayan,
yurdu bağrı bir ahhh yankısında çağladı,
bir bir harfleri topladı,
allem etti kullem etti,
bir cümle çıkaramadı,
o kadar ahhh birikmiş ki,
bir veryansın edemedi,
kırıktı biraz, ya da öyle söylüyor du,
tüm kemikleri kırıktı,
damarları çatlak, kan damlıyordu,
neyin var diyenlere,
biraz üşüttüm diyordu,
halbuki tarumar olmuş,
güvendiği dağlara kar düşmüş,
üşüyorum bile diyememiş,
titreyen göl buz tutmazmış,
o da titriyor du,
neyin var sözü havada asılı kalıyordu,
oysa o sehpada,
ne çok asılmıştı,
anneydi, yandım demedi,
oysa yandı yandı, kor oldu, bir ahhh döküldü kırık bir fincandan…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
