Hüzünlü bir akşam , Ar yağmıştı avuçlarıma
Serseri kaldırımlar ayazda kalmış gibiydi
Ayrılığın sancısı , içime sığmıyordu
Unutmanın hiçbir yolu yoktu
Deli taylar gibi
Sana yolculuk ederken
Sensizlik önümü kesti
Öylece dondum , kaldım
Dünya aşka büründü adeta
Sustu sükut
Sustu gece
Her şey sustu
Ay bile kafasını çevirmiş hayretle yüreğime bakıyordu.
Gönül bahçesinden yetmedi
Dünyanın her toprağından heceler kopardım
Çünkü sevda anlatılmalı , sen anlatılmalısın
Bülbülün ağzından gül çaldım
Bir sen , bir aşk etmedi.
Canım yandı , sana şiir döktüm
Heybem sen doldu , taştı
Hasretin içimde zemheri gibi sevdiğim
Uğultusu bile parçalar yüreğimi
O kadar ağırlaştı ki bedenim
Dizlerim tutmuyor artık
Bu nasıl bir ayrılık,
Bu nasıl sevda.
Yokluğuna vurulduğum kadın (Adam)
Ahu gülüşün akıyor satırlara
Bütün güzelliğin ile karşımdasın işte
Sen ne güzelsin
Gülerken ,
Severken ,
Giderken de güzeldin .
Usanmadım ağlamaktan
Utanmadım yetim kalmaktan
Yollarına şiir döktüm ,
Kem vurdum dilime
Gözümün feri söndü , usanmadım
Utanmadım.

Harun Alan