Hayatı tanımdan
Yol yürüdüm sanırmış insan
Oysa
O kadar iç içeymiş ki
Yaşamakla
Yenilmişliğin resmi…



Sararmayacak diye
Tutunursun bir yaprağın yeşiline
Ortaya dökersin avucundaki sözcüklerini
Her işin kendi yolunca olduğudur mevsim
Anlarsın ki anlamı yoktur pembe ile tozun



Irgatsındır, ıraksındır
Sitem edersin sırtındaki tevazu gömleğine
Çeltik tarlasında suyu sorgularsın
Cahilce aklına muamma bir sözcük takılır
Hüzzam bir beste de nota olsaydım dersin



İçin içine sığmazdır zaman
Ela ile kahve arası bir çift bakış
Mazeret mevzuya bahis olmasın diye
Çekirdeksiz karpuz üzerine bilimsel bir söyleşi
Yani;serseri bir kurşuna hedef olmak gibi



Töremi yok saymıştım
Terbiyem sığınmıştı ay ışığına
Keşke sence çıksaydın karşıma
Öğretilmeyene sessiz kaldıysam
Suçlusu ben miyim soru işaretlerinin?



Tara saçlarına düşmüş ay ışığını
Al artık göğsümden titrek parmak uçlarını
Ne olur bir uçurtmaya yükle her halini
Bir köşe bucak hal daha ekleme yüreğime


Küskün kovandan süzülen gönül özü
Hayranım dudağındaki gülücük izlerine


Hayranlık mı sanrı işte ne yaparsın!