1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
284
Okunma
ellerim bir vedada kaldı,
takvim duvarda,
boş bakan pencereler,
bir acıyı tellendirir,
sonra gün akar,
saymıyorum artık,
tesileri es geçtim,
arlar bağırıyor,
belki de en çok bağıran,
acıtıyor acı acı oturuyor,
şöyle bir kanepede,
bağdaş kurup enim konum çağırıyor,
neydi ki bu acının suali,
neydi ki cevabı,
bin bir bilinmezlikler içinde bir kaos,
günler dökülür bardaktan boşalırcasına…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
Cevap Yaz