O, kapı komşu Nur’a aşıktı...
Nur"la konuşkan hep mutlu ve şen şakraktı!
Çünki o, bir güzeller güzeline, gönül vermişti!
Nur’un o, can alan sahte güzel bakışı ile!
Aşkın büyüsü birden kalbine akmıştı!
Aşk kurbanı, artık gece, gündüz onu düşünür olmuştu!
Bu duruma karşısında o, geçte olsa, bu oyunu anlamıştı...
Ne kadar dirense de...
Gönlünü kaptırdığı Nur her daim rüyasına girmişti!
Artık, sevdası aşkla dört nala, sevdiğinin peşinden koşmuştu!
Nur, şımarıp nazlandikca..
O, sevdiğinin gönlüne girebilmek için, çok dil dökmüştü!
Ama sevdiği bencil, şımarık Nur, hiç yüz vermemişti!
Nur, kendince çok havalı, bencil!
Biraz da ukala çok da vefasızdı!
O, gönülden seven, şen, şakrak delikanlıyı hayata küstürmüştü!
Bu karşılıksız aşk!
Bu tertemiz gönülleri yakan aşk!
Nur’u havalara...
Onu da buhrama sokmuştu...
Artık, hayatından bezdirmişti!
O da bu sevdadan, içi yansa da vaz geçti...
Dinçer Dayı