Kara Taşın Emekçisi
Şu maden kömürü dedikleri kara taş ,
yüreğimizde kap kara bir taş,
indirdiler derinlere bedenlerimizi,
umutlarımızı bağladılar kara taşlara
maden, madenciler, bizler ve sizler,
ben madenciyim gözlerimin içi kömür karası,
tırnaklarımın içi gibi,
ben madenciyim ramazan ayında gazete kağıdında açıyorum orucumu,
ben madenciyim imsakları yaşarım derinlerde,
sırf eve ekmek götürebilme telaşındayım
gözlerim güneşe yabancı , yeşile yabancı ,
çocuklarım var hep gözlerimde onları kurtarma telaşındayım.
ben madenciyim ciğerlerimde hep kara lekeler,
aklımda şuan çocuklarım ne yer ne içer,
kaderimde kara taş var
ölmeden toprağın derinliklerinde yaşamak var
soğuk maden ocaklarında soluklandım durdum
ömrümü kara taşlarda bıraktım.
en çokta çocuklarım üşümesin diye kara taşı parçaladım durdum.
Siz beni haberlerden tanırsınız,
kömür karası olan ellerim ve yüzümden bilirsiniz.
sonra bir haber düşer gazete sayfalarına ,
bir ocak daha söndü ,
yetim çocuğumun üşüyen yüreği gelir aklınıza ,
sedyeye yaralı halde bile çizmelerimi çıkarayım mı,
kirlenmesin sedye deyişim gelir aklınıza .
Kömür karası ellerim ve arkadaşlarım ,
bir hiç uğruna kara toprağın bağrında.
Şu maden kömürü dedikleri kara taş,
Çocuklarımız yetim kaldı arkadaş.
yastayım ,yastayız, feryatlardayız,
tanıdıklarımız teşhis etmek için ekranları izler,
dışarıda bir ana bir eş acı bir feryat,
Mustafa, Mustafa neredesin gözümün nur,
nerede kömür karası yüzün,
ne olur bir ses ver.
bütün gözlerde acı bir korku,
neredesin madencim,
Soma sana ağlarken , ben burada nasıl dururum.
yüreğim soma gözlerim soma bir umut gelirsiniz diye,
suskun suskun beklerim sizleri,
ne olur yeter artık bu acı haber,
yok mudur hiç iyi haber,
Soma sana ağlıyor,adını sanını bilmediğim cengaver,
Ver öpeyim o mübarek kömür karası ellerini,
Rabbim korusun geri kalanları,,
Madenlere , madencilere selam olsun.

Eyyüp BALTA 15.05. 2014