Sofrasında çok garibi doyurdu.
Cömertler kralı oy canım dayım.
Son günlerde biraz mahzun dururdu
Dertleri sıralı oy benim dayım.

Her zaman giyerdi siyah paltoyu
Çayı açık içer, sevmezdi koyu.
Beli doğrulunca uzadı boyu
Vay bahtı karalı oy benim dayım.

Yaz gelince koyun güderdi kırda
Ömrünü çürüttü dağda, bayırda
Yokluk sebebiyle çok kaldı darda
Urbası yamalı oy benim dayım.

Bacı,gardaş birer birer gönderdi
Baba şevkatiyle toprağa verdi
Kavuştu hepsine, murada erdi
Soyuna sevdalı oy benim dayım.

Bir başka severdi, üç bacıları
Dert olurdu ona her acıları
Onlar bir kuşağın son yolcuları
Yüreği yaralı oy benim dayım.

Salınarak, boynu bükük yürürdü
Bir tanıdık görse hemen dururdu
Şöyle uzunca bir selam verirdi
Hep hayır dualı oy benim dayım.

Evde ne var, ne yok, kor önümüze
Baba gibi taltif ederdi bize
Gelemedik son bir defa yüzyüze
Gönülden vefalı oy benim dayım.

Hepimizde az çok var emekleri
Hayırdan yanaydı her dilekleri
Toprağa uzandı bir bir kökleri
Çileli, cefalı oy benim dayım.

Ezelden ebede bir kervan ölüm
Mavera yolunda bir seyran ölüm
Müslüman olana çift bayram ölüm
Edepli, hayâlı oy benim dayım.

Nûriye Akyol.