Gel hadi...
Nolur herkesten çabuk gel...
Eller yaktı bağrımı...
Sen gel, yeter ki...
Şu derdime dermanım ol...

Yokluğun ilmek ilmek düğümlenmişken boğazıma...
Hayata tutunacağım dalım sen ol...
Nice zamandır, söylemeye dilim varmıyor...
Bu harap, bu yanık gönlümün sebebi sensin...
Gecelerimi zehir ettin...
Sabaha kadar, gözüm uyku tutmuyor...
Artık gecelerim, bir türlü güne varmıyor...
Çünki, kalbim yanık, içim yıkık, hayallerim dökük...
Beni böyle, boynu bükük bırakınca...

Yoruldu bedenim...
Kırıldı, seven kalbim...
Adını anmaktan sızlıyor derinden, göğsümün sol yanı...
Sanma ki, pişmanım sana olan sevdamdan...
Alev alev yanmakta olan, şu kalbim...
Kör kütük, kara sevdamla, gelse de ömrümün sonu...

Düşününce aklım...
Hayal edince kafam karışıyor... Senin gönlün de ben
Var mıyım?
Yok muyum?
Bilemiyorum
Yanlış olan benmiyim? Benim deli gibi, ölümüne sevmem mi?
Yoksa onun beni sevmemesi mi?
Tek başıma ıssız sokaklar da...
Bu soruyu kendime sorarken...
Deli divane, bir avare olmam mı?

Dün gece yine, yağmurlu bir havada...
Sokaklar çağırdı beni...
Sırılsıklam oldum yine aşkımdan...
Ne yapacağımı...
Nereye gideceğimi bilemedim...
Dona kaldım bir sokak lambasının dibinde...

O, gecenin mahalle bekçisi...
Baba baykuş kesti yolumu...
"Guk gukkk!" Diye öttü...
Sonra, "Hey sen kimsin insanoğlu" dedi?
"Ben bir garip aşığım!"
"Sevda sokağını arıyorum" dedim!
Bana burası sevda sokağı değil!
Çıkmaz sokak!
Yanlış sokağa girmişsin deyince...
Üzüldüm, boynumu bütün, "Karanlıkta fark edemedim" dedim...

Iki omuzlarımdan tuttu salladı beni...
Gür bir sesle haykırdı...
"Ah şaşkın insanoğlu, o sokak bir bataklık gibi"...
"Kolay kolay çıkamazsın" dedi...
Sesini iyice yükseltti, gür sesle haykırdı:
"Aklını başına topla"...
"Bir an önce çık bu sokaktan!"
"Çok yorar bu sokağin yollu"...
"Işık saçan lambası yoktur!"
"Karanliktır, sonu"...
"Çok üzer seni sonu"...
"Kör eder, yok eder seni"...
"Gel, yol yakınken, zaman varken, vaz geç bu sevdadan insanoğlu"...
"Ge yok olmadan!"
"Toprak olup, ölmeden vaz geç" dedi...

Bekçi Baykuşun bu sözleri...
İçime oturdu..
Ne kolay söyledi...
Vaz geç diyerek...
Böyle demekle hiç, vaz geçilir mi canından çok sevdiğinden!
Bir gülüşüne, hayatından vaz geçtiğine...
"Be bekçi Baykuş baba"...
"Her gece gönlüme ümit ekerek"...
"Günüme gün ekleyerek!"
"Hasretle"...
"Özlemle"...
"Bekledim bunca zaman!"
"Canımdan vaz geçerimde’...
"Sevdiğimden asla, vaz geçemem!"
Dinçer Dayı