her şey bir toz bulutuydu önce..
yüce yaratıcı önce Adem’i yarattı
ardından ona eş olarak Havva’yı
kadınla erkek böylece birbirine sevdalanmış
yemin vermişti
sonsuza dek sevmek adına
"Bizi ölüm bile ayıramaz" laflarıyla...


kadın ve erkek..
birbirinin her daim tamamlayıcısı
elmanın öbür yarısı
ve efendim bunu destekler nitelikte söylemişti:
"İnnema’n-nisâ’ şakâyıku’r-ricâl"
şüphesiz ki kadın erkeğin şakayıkı,
yani öbür yarısı, geri kalanı...


öyle ya her şey bir toz bulutuydu önce
ve kadın erkek yemin vermişti birbirine
yüzyıllarca böylece sevda içinde sürdü bu kanun

neden sonra erkek verdiği sözü
ettiği yemini unuttu...
aşkını içine gömemedi
beşeriyetini acziyetini gösterdi ele güne
hem kendini dile düşürdü
hem sevdasını...


ve gösterdi herkese
sevda yalanmış
yeminler sahte
kalpler sonsuza dek birlikte değilmiş
sonsuz değilmiş aşk..
hastalıkta ve sağlıkta beraber olmak imkansızmış
ve aslında ölüm bazıları için farklı şeylerin başlangıcıymış


ve "VEFA" istanbulda bir semtmiş sadece...