anlatırdı zaman
gecenin zifirini gözlerine
ne yöne dönse orası rüzgâr salıncağı boş hayaller uğrağı
kabuslar içinde bir gün sessiz bir patlamayla
kesileceğini sesinin
soluğunun

ürkse de
korksa da dinler
ama umursamazdı

.........

sanırım gelmişti zamanı dayanmıştı
usul usul kapıya
besmeleyle
ateşle
dumanla
közle
külle
suyla


düşler teknesinde lavlar harlanırken
elinde küçük bir bavul geldi beklediği
kıyamet elçisi meçhulden
sızlatan parmak iziyle


bavulun içinde
alacakaranlık rüyası baykuş çığlığı yarasa öpücüğü
vah! vah! sönmüş çoktan gözünün zümrüt cevheri
durmuş kalbi ehli saatin aynasında
bedenden ayrılmış kaybolmuş
çoktan sonsuzlukta
bulanık
sularda


isminin ne önemi
cisminin ne kıymeti var
yolcu yolunda gerek selamını verip
başını eğmesi yeter


kabuk üstüne kabuk bağlayan dertlerin
dünya mücevherinin ziynetinin gözyaşının
varla yok arası tükenen ömrünün
ederi nedir bilen
söylesin


vedası zor
çileli başının baş yaveri fani dünya’ya
gün ışığında tatlı tatlı şırıl şırıl aksın sular
köpük köpük ardından giderken
ardından kuşlar şakısın
cıvıl cıvıl


efkarı kederi gözyaşı ezelinden ebedinden dindi
adını bırakın unutun
gölgesi bile
silindi


-sıfırlandı gitti işte bir seher vakti...





ayşe uçar
02062024
14:32