Tırnaklarımla kazıyorum
katran gecelerin heyulasını..
Yanılgı yanılgı büyüyor
içimdeki inkisar-ı hayal..

Ne istedin besleyip büyüttüğüm kuşlardan?..
Neden kırdın kanatlarını?..
Bak gözlerinde yaş kalmış her birinin!…
Can veriyorlar avuçlarımda..
Her birinin kanatlarında sevda tohumları;
Bardaktan boşalırcasına
taşıyor gözlerinden..
Ölüyorlar..
Ve
Ben
Tu ta mı yo rum…
…
..
.
Islak bir toprağın
tüten buğusuna karışıyorum..
Meczup ağıtlar arşın arşın
yükseliyor göğe..
Ölü kuşlar sarmış her yanımı..
İs kokusu karışmış,
yüreğimin ab-ı hayat çeşmesine..
duyulur mu benim feryadım?…
…
..
.

Mum misali eriyip yok oluyorum işte..
Zaten mumu da eriten bağrına bastığı
ip değil miydi?..

Değil miydi
-ki
bir elif miktarı
bile eritsen
yok olurdum..

Ve

Y
O
K

Oldum..
…
..
.
Dilerim ki;
Daha güzeliyle dolar boşlukların…


Elif USTA
@1elif.miktari.siir