Beni terk edip, yüzüstü bırakışına artık, lafım yok!
Ama, şimdi Bana...
Ne oldu?
Terk mi edildin?" Diye alayımsı soranlara; Ne diyeyim?
Hadi, söyle?
İnsanlara "Kalbimde Yâr’a yer mi yok diyeyim?"
Yoksa, "Bana Yâr yok mu diyeceğim?"
"Uçmayı öğrenmeden göçmeye mecbur kalmış bir kuş gibi şu seven gönlüm!"
Ey Yârabbi!
Güneşi çıkarırsın...
Cama çıkan iz gibi, geceyi, gündüzden silersin!
Ya peki, gönülde ki, açılan o iz!
O, nolacak?
O, sevdanın izi...
Hep onun adını çağrıştırır daldaki ötüşen kuşlar!
Gece olupta, karanlığa buründüğunde...
Gökteki, yıldızlar onun simasını yansıtır!
İşte, onu gördüğüm o an!
Onun aşkıyla başladı benim hayatımdaki, milat!
Ölmeyecek ona olan sevgim geçsede asırlar!…
Onun bana geleceği gün bana mutluluğu çağrıştırır!
Nasıl ki,
Dünyanın güneş etrafında dönmesinin bir nedeni var!
Sevgidir benim, sebep sevdamın varlığına!
Nasıl ki, Tabiat için yağar yağmur ve kar…
Nasıl ki, Güneş tabiata
Bir canlılık verir!
Benim de Aşkım ile kalbim
bir ömür bulur!
Dinçer Dayı