"Kuraktır deme toprağım,
İnsanlık ek yüreğime, Yeşereceğim..."

Anlat hadi,
Bana beni anlat
Hayatı sun dizelerine
Ya da farklı ol
Yüreğini dök şiire
Sen ben ol...

Haydi, şiirler diz sayfalara
Gözlerimi mısralarına işle
Yeşili elayı gör,
Kahverengi türküler söyle.
Beni dök,
Beni dök şiire.

Beni yüreğimle an
Yüreğim Afrika benim
Çöl kuraklığına düşer bazen
Bazen kentin çiğ taneleri düşer içime
Gözlerime düştüğünde sen
Gözlerimin buğusu gibi
Sıcak,
Yüreğim Mehmet’in ülkesi
Asiye`nin
Teni gibi
Esmer,
Yanık...
Bedrettin`in şiiri gibi

Beni güzel yarınlara yaz
Doğacak güneşle eşleştir
Bir fanusa hapset
Sızıntım ışısın güne
Gün sızsın özgürlüğe
Aydınlık,
Karanlığın öteki yüzü
Gelsin artık ülkeme.

Beni ölüm listesinden çıkar
Umutlar ekeyim gözlerinize
Dağlarınıza,
Bir eşkıya diye gelmeyeyim
Ürkütmeyin çocukları
Masalsı bir dev değilim
Bir çocuğu sevmek istiyorum
Gecelerde,
Güne bakanların soluşunda kalsın gam
Sabah beraber yeşerelim
Beni,
Çocuklarınıza işleyin
Masallarda anlatın beni
Ne olur öldürmeyin.

Beni,
12 vapurundan
Almaya gelin
Korkmayın,
Fırtına ekmem sahillerinize.
Taşmam şehrinizin kaldırımlarına
Bakmam yüreksizliğine insanlığın
Gözlerimi
Mertliğe odaklarım.

Kaldırımda ağlayan
Ayşe`yi mi...
Örüklerini çözerim
Dağıtır saçlarını
Yüreğim dağılır birlikte
Sevdaysa Ayşe’m derim
Bir kentin kadını olmaktan çıkar
Kaldırımlar tutuklanır
Ayşe’min özgürlük türküsüne
Yazın beni...

Kuşlar mı,
Silah seslerini duymaz artık
İnsanlığı yazın bana
Göreceksiniz,
Dallanıp budaklanacağım
Kök salacağım
Yapraklarım hazansız yeşerecek
Çünkü ben geldiğimde
Baharlaşacağım...