Ah şuan yanımda olsaydın, annem!...
Kimseler cesaret edemezdi kalbimi, kırmaya!...
Kimseler, hakir görüp, horlayip üzemezdi kuzunu...
Ama şimdi yoksun be Annem!... Bırakıp gittin toprak oldun Annem!...
O, kadar derinde ve uzaklardasın ki, annem!...
Ne sesim yetiyor sana kendimi duyurmaya!...
Ne de ellerim uzanıyor...
O pamuk ellerini tutmaya…

Keşke bir yolu olsa da...
Bir mucize gerçekleşse de çıkıp gelebilsen, Annem!
Sana doya doya sarıla bilsem Annem!
Gül kokunu içime çekebilsem!
Başımı göğsüne yaslayıp, sıcaklığını hissedebilsem!
Yada dizlerine başımı koysam!...
Üşüyorum, yanlızım Annem!
Bari rüyalarıma gel Annem!
Rüyada olsa, ellerini tutsam!
Şevkatle saçlarımı okşasan, Annem!
O, bile bana yeterdi Annem!
İşte, o zaman tüm derdim, tasam uçup giderdi...
Yok olurdu yanlızlık endişem, Annem!…

Ne olurdu rüyada da olsa, canlanıp gelseydin!...
Ve özlemle, kollarını açıp kuzuna sımsıkı sarılsaydın...
rüyalarım da da olsa...
Sana sarılıp o, güzel gül kokunu, alsaydım annem!
İçime doya doya çekebilseydim o, mis Anne kokunu...
Şuan da yanım da olsaydın inan, neler vermezdim, benim melek kalpli Annem! Gözlerim hasretinden kurudu...
Hıslerim, duygularım da
buluştu...
Ama, yokluğun içime sensizlik ve sessizce çöktü...
Sadece sen yoksun ama içimde hasretin, burnum da özlemin var Annem!
Seni özlemekten, seni anmaktan..
Kalbim yorgun Annem...
Hemde, ölesiye yorgun ve çaresiz!
Dinçer Dayı