İmanımız kanat idi, uçardık gökyüzünde Devletine hasret kaldık, yâ RESÛLALLAH senin.
Sünnetini yaşıyorduk adım adım izinde Sohbetine hasret kaldık, yâ RESÛLALLAH senin.

Vurur hasret rüzgarları, gönül yaramız sızlar
Bir hasret ki, anlatmaya kâfi değildir sözler
Seni bir gün görmeyince solardı ya benizler
Hasretine, hasret kaldık yâ RESÛLALLAH senin.

Âlemi saran şevkatin kuşatırdı dünyayı
Nur gibi parlayan yüzün, utandırırdı ayı Umman oldu günahımız, geçti dereyi, çayı
İsmetine hasret kaldık, yâ RESÛLALLAH senin.

Aslını terk etti diye, can çekişmede ümmet
Nedir bu ızdırap bilmem, nedir bu kara zillet
Kapına geldik bağışla, ne olur bizi affet Şevkatine hasret kaldık, yâ RESÛLALLAH senin.

Âmineden öksüz kaldın, ve Abdullah’tan yetim
Bunun manasını bize öğretmek mi niyetin
Anladık ki! öksüz olmak, yetim olmak çok çetin
Firkatinle nâr’a daldık, yâ RESÛLALLAH senin...

Nûriye Akyol