Aynada Unutulan Yüz
Bir rüzgarın esintisiydi koştum yetişemedim
Ay ışığında bana baktığını görebiliyorum. Düşlerimde dahi benden başka, Kim baksa o gözlerine dehşet derecede, İntihar sahnelerinde buluyor ruhum kendini. Sen hiç göz kırparmasıyla tüm insanlığı, Bir saniyede içinde öldürdün mü? Ben uğruna senin gözlerinde şahadet getirip, Nefesimin kıyısında ölümle konuştum. Dudaklarımdan çıkan bir cümle ile, Bıçak kesiği gibi mil çektim yer yüzüne. Dumansız küller doğurdu bekleyişlerim. Her gün artan acıların şehvet parkında. Gece vakti salıncakta uyutuyorum GECEYİ. Salıncağı sallamaktan bıkmayan bir ben. Geceyi uyutup bir bana kendime, Delice tutunmaya ihtiyacım vardı senin için. İsmini unuttuğum gülüşler hangi zamanlardı? Kimbilir belki de senden önce hiç gülmedim. Sadece isimdi hayatımda gülüşlerin varlığı. Su üstüne düşen ay ışığında sığındım. Yarı üşür bir halde yarı baygın avaz avaz, Sensizliğin makamında olan herşeye, Küfürler yağdırdım utanmadım. Hayallerimi hep yarıda kesen sureti olamayana, Ateş okları gönderdim hem de her gece. Aynaya her baktığımda hatırlayabildiğim, Senden daha çok sevilmendi yüreğimdeki SEN. Daha çok içimde iç dünyamın kuruluşuydun. Bana giderken en büyük bıraktığın eserinde. Aynaya ne zaman baktıysam. Gördüğüm yüz hep SENDİN... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |