Hak dilemeyince yağmurlar yağmaz
Âlemi rahmete kandıran Mevlâ’m.
Gecenin sonunda, ufka gün doğmaz
Dünyayı yerinde döndüren Mevlâ’m.

Söndürse ışığı, kurutsa suyu
Gidemez insanlık bir arpa boyu
Kimseyi kurtarmaz nam ile soyu
Mârifet tacını konduran Mevlâ’m.

Yaratır, kuşatır, yaşatır, besler
Âlemi rengârenk eyleyip süsler
Yeter ki ol desin, dağılır sisler
Acıyı sabırla dindiren Mevlâ’m.

Çekirdek içinde hayat özünü
Kalpteki ihlâsı, şirkin tozunu
Her mânâ’nın bilen O’dur giz’ini
Anı perde perde indiren Mevlâ’m.

Mü’minleri eyler affına mazhar
Hasmına cehennem en büyük ihtar
Mahşerde Sıratı geçen bahtiyar
Kâfiri ateşte yandıran Mevlâ’m.

Yolcuyuz dünyadan ukbaya giden
Ölmeyecek gibi yaşamak neden
Can kuşu uçunca çürüyor beden
Ruhu cennetinde onduran Mevlâ’m.

Gözlerinde yaşlar, gönlünde huşu
Her seher vaktinde secde de başı
Mü’minin döktüğü bir damla yaşı
Salıp cehennemi söndüren Mevlâ’m...

Nûrfânî baktığın her yerde O var
O benim Hâlık’ım, O en güzel yâr
Kulun kalbindeki sükûtu duyar
Gönülü huzura bandıran Mevlâ’m.

Nûriye Akyol
12Ağustos2021

Görsel alıntıdır